Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Μαύρες κάλτσες, ξεχασμένες

Από τον Απρίλη έχουμε να ανεβάσουμε ανάρτηση!
Βρήκε δουλειά ο G, είχε πολλά ιδιαίτερα ο Τ...
Γι' αυτό άλλωστε και δεν πήγαμε διακοπές.
Δεν μείναμε και μέσα όμως, αφού η Χαλκιδική είναι δυο βήματα
Εκεί στο Ποσείδι λοιπόν, κάτι περίεργο συνέβη..
Ζητήσαμε τη σκηνή της Μαρούλας, επειδή στη δική μας δε χωρούσαμε
Ήταν μεγάλα τα στρώματα, και όχι εμείς χοντροί...
Θα ήμασταν λιγάκι πιο άνετα σε μεγαλύτερη σκηνή!
Ίσως έφταιγαν οι μπύρες, ίσως η βιασύνη όταν μαζεύαμε...
Κάποιος ξέχασε τις κάλτσες του μέσα!!!
Λόττο έπρεπε να παίξεις Μαρούλα!
Μόνο να ήξερες πόσο κάνει ένα ζευγάρι κάλτσες!
Να, θυμήθηκα τον Ορέστη, που του είχαν ζητήσει σε ένα cafe την κάλτσα του!
Ξέρετε τι γέλιο ρίξαμε, όταν έντρομη μας τηλ. η Μαρούλα από άλλο camping
Όποιος κι αν ήταν, δεν εμφανίστηκε!
Πρέπει να βρομούσαν και λίγο, απ' ότι κατάλαβα!
Ρε μαλάκα, 2 βδομάδες μέσα στη κλειστή σκηνή φορεμένες κάλτσες?
Σκέψου να είχαμε αφήσει και κανένα σώβρακο!
Τι θα είχαμε να ακούσουμε... και με το δίκιο της βέβαια!
Υπάρχει λοιπόν το μυστήριο της κάλτσας! Ποιος ήταν ο ένοχος?
Φυσικά κανείς από τους τρεις μας δεν παραδέχεται την καφρίλα του!
Χαλάλι σου οι κάλτσες Μαρούλα! Για τη σκηνή που μας έδωσες!!!
Ψάξτε καλά κι εσείς τη σκηνή σας πριν τη μαζέψετε!
Ώρες ώρες σκέφτομαι τι θα ξεχνούσαμε αν πηδούσαμε εκείνο το σ/κ...